زندگی فرصت بس کوتاهیست...تا بدانیم که مرگ آخرین نقطه ی پرواز پرستوها نیست...مرگ هم حادثه است...که بدانیم پس از خواب زمستانی خاک...نفس سبز بهاری جاریست...

 به قلم : مشکی پوش

عشق یعنی حسرتی دریک نگاه
عشق یعنی غربتی بی انتها
عشق یعنی فرصت اما کوتاه
عشق یعنی مرگ اما بی صدا

 به قلم : مشکی پوش

آدما از آدما زود سیر می شن

آدما از عشق هم دلگیر می شن

آدما رو عشقشون پا می ذارن

آدما آدمو تنها می ذارن

منو دیگه نمی خوای خوب می دونم

تو کتاب دلت اینو می خونم

*****

یادته اون عشق رسوا یادته

اون همه دیوونگی ها یادته

تو می گفتی که گناه مقدسه

اول و آخر هر عشق هوسه

آدما آخ آدمای روزگار

چی می مونه از شماها یادگار

*****

دیگه از بگو مگو خسته شدم

من از اون قلب دو رو خسته شدم

نمی خوای بمونی توی این خونه

چشم تو دنبال چشمای اونه

همه ی حرفای تو یک بهونه ست

اون جهنمی که می گن این خونه ست

پرویز وکیلی

 به قلم : مشکی پوش

او تمام مدت همین حرف را می زند
سر به شانه ی خسته ام می ساید
قلبش را پیشکش می کند به ستاره های چشمانم
و اهسته با عشق می گوید
دوستت دارم

اه من همیشه حقیقت را در حرف هایش گم می کنم
و شانه هایم ناگاه تهی می شوند
وقتی که شانه هایش تکیه گاه دگری است
و او باز اهسته می گوید
دوستت دارم

مینا آریا

 به قلم : مشکی پوش

تنهاکسی که قلبت وپس نمی داد
برای دوست داشتن تو فرصت رو از دست نمی داد
اینو بدون اون غریبه من بودم
توقعم زیاد بود برای تو کم بودم
به رسم بی وفایی دل به نگام نبستی
به خاطر غرورت زدی من و شکستی
دلم داره می سوزه از این همه دورویی
قند تو دلت اب می شه چقدر بی چشم و رویی
این و بدون برای من دنیا به اخر رسیده
دل غریب و بی کسم از عشق تو خیر ندیده
خدا کنه که نفرینم دامنت و بگیره
با هم برابر می شیم وقتی دلت بمیره
برو هواتو ندارم برام یه خط قرمزی
حتی دیگه نمی خوامت برای من بی ارزشی

مینا آریا

 به قلم : مشکی پوش

 به قلم : مشکی پوش

 به قلم : مشکی پوش