واسه موندن دیگه دیر نگو نه
دلم از عاشقی سیر نگو نه

باغچه ی سبز دل عاشق من دیگه همرنگ کویر نگو نه
اون زمون عاشقیت جوونی کرد اما حالا دیگه پیر نگو نه

همیشه دروغ میگی وقتی می شم توی چشمای تو خیره نگو نه
می دونی حسی که محتاج تو بود داره کم کمک می میره نگو نه

یه روزی گفتی می خوام برم حالا پای من یه جایی گیره نگو نه
وقتی منتظر بودم کجا بودی حالا اومدی که دیر نگو نه

می دونم جواب تو به این غزل یه سکوت ناگزیر نگو نه

 به قلم : مشکی پوش

نه دلخوشی برای من نه عشقی تو وجود تو

نه حتی احساس قشنگ تو عمق تار و پود تو

**
حرفای عاشقونه هم گمشده تو حرفای تو
از ته قلبت نمیاد دوست دارم گفتن تو

**
برات حقیر و پوچ شده این تن بی ارزش من

اشکی تو چشمات نمیاد با حق حق و بارش من

**
برات نگین الماس هر کسی اما غیر من

حرف همه مقدس هر کی باشه اما نه من

 به قلم : مشکی پوش

من از هزار سال خستگی از کنج زندون اومدم
دلم کویر غربت به عشق بارون اومدم

**
غرور تیکه تیکهمو رو می خوام که مرهم بذارم
غصه های یه عمرمو رو دوش عالم بذارم

**
من پی دست پاکییم دوباره قلب پیرمو
پاک کنه و رها کنه رویاهای اسیرمو

**
می خوام که از یاد ببرم هر چی ازم گرفته شد
می خوام فراموش بکنم هر چی داشتم پنبه شد

**
خنده ی تلخ آدما همیشه از دلخوشی نیست
گاهی شکستن دلی کمتر از آدم کشی نیست

**
گاهی دل اونقدر کم می شه که گریه هم کم میاره
یه حرف خیلی ساده هم گاهی چقدر غم میاره

**
بالا رفتیم ماست بود
اون پایینا دوغ بود

*
قصه عشق صادق انگار همش دروغ بود

 به قلم : مشکی پوش

ما رو باش که فکر می کردیم می شه عشق بود و موند
ما رو باش که فکر می کردیم می شه از عاشقی خوند

**
ما رو باش یه عمریه از عاشقی دم می زنیم
عمریه که چونه ی زیادو از کم می زنیم

**
چی می شد اگه دروغ تو لحظه ی ما جا نداشت
چی می شد اگه دو رنگی هم دیگه معنا نداشت

**
کاش می شد واسه هوس رفاقت ها رو نفروخت
کاش می شد صداقتو رو تن هر آینه دوخت

**
چرا ما آدما گاهی وقتا خیلی بد می شیم
واسه راه همدیگه خواسته ناخواسته سد می شیم

**
جای مرهم واسه زخم عاشقا نمک می شیم
هر کی با ما صادقه باهاش پر از کلک می شیم

**
دل خوش هر کی شدیم تو زرد از آب در اومدش
وقتی دلتنگی بیاد هیشکی نمیاد به دادش

**
ندونستیم چرا وقتی نوبت ماست دیر می شه
حرفای خوب واسه ما زخم زبون و تیر می شه

**
شایدم ما ندونستیم زندگی چه شکلیه
کی سر کاره کی نیست اصلا دنیا دست کیه

**
ما به هر حال می پریم بی چشم دل بی پر و بال
ما به مشکی دلخوشیم دورنگی ها رو بی خیال

 به قلم : مشکی پوش

دلم برات تنگ عزیز یادی نمی کنی ز من
دارم دیوونه می شم و نمی بینی نیاز من

**
می خوام ببینمت ولی فاصله از من تا خداست
خودم هزار و یک طرف همه حواسم به شماست

**
وقتی نمی بینم تو رو چشمامو واسه کی بخوام
نفس برام سمی می شه هوا رو واسه کی بخوام

**
انگار نه انگار که دلی برای بوندن تو بود
رفتی و بین آدما شدم یکی بود و نبود

**
یه جور واقعی تو رو حس می کنم توی تنم
به جون تو بدون تو دبگه دارم دق می کنم

**
صورت ماه تو عزیز دیوارای خونه شده
هر کی می بینتم می گه طفلکی دیوونه شده

**
تو رو خدا راضی نشو بیشتر از این هدر بشم
دیگه بسه راضی نشو اینجوری در به در بشم

 به قلم : مشکی پوش

دل من یه راه دوره دل من
دل من سنگ صبوره دل من

**
مثل اون گوشه ی سهم آسمون
خالی از ابر غروره دل من

**
چه صبوره دل من راه دوره دل من
گل من یکی یه دونه گل من

**
گل من از آسمونه گل من
همه ی عمر و وجودم مال اون

**
مثل مادر مهربونه گل من
چه صبوره گل من راه دوره گل من

**
اگه تنهام اگه پیرم اگه عاشقی فقیرم
دل دوردوره از من تو بدون برات می میرم

**
دل من ببین چه خستم چشامو از همه بستم
عمری با تنپوش مشکی سر راه تو نشستم

**
تو فقط باورعشقی خط سبز سرنوشتی
رو کویر خشک قلبم خط امید رو نوشتی

 به قلم : مشکی پوش

پنجره ی چشمای تو وقتی به چشمام وا می شه
نمی دونی توی وجودم که چه غوغایی می شه

**
لحظه ای که تو با منی آتیش به جونم می زنی
گر می گیره جون و تنم وقتی که می گی با منی

**
نه می تونم بگم برو نه می تونم بگم بمون
آخه من اینجام رو زمین تو اوج اوج آسمون

**
بیشتری از یه آرزو فراتر از یه خواستنی
عشق تو تو خون منه این عشق ناگسستنی

**
وقتی که چشمات خیس شدن طهارت عشقو دیدن
زمزمه های قلبتو با گوشای دل شنیدم

**
یه سایه پا به پای من به خوب و بد راضی شدی
با من دیوونه ترین چه ساده هم بازی شدی

 به قلم : مشکی پوش